[et_pb_section admin_label=”section”][et_pb_row admin_label=”row”][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text admin_label=”Tekst” background_layout=”light” text_orientation=”justified” text_font_size=”14″ use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid”]
Asta znaczy osiem, Anga oznacza człony, płatki lub aspekty. Dlatego jogę klasyczną nazywa się astanga jogą. „(…) Praktyka tych ośmiu członów utrzymuje w zdrowiu ciało i umysł. Wszystkie aspekty ludzkiego ciała, czyli fizyczny, moralny, praniczny, mentalny, emocjonalny, sumienia, intelektualny i duchowy pozostają zrównoważone (…)” (B.K.S. Iyengar, Geeta S. Iyengar – „Tło teoretyczne – astanga joga” w: „Podstawowe wskazówki dla nauczycieli jogi”).
W dzisiejszych szkołach Astanga-jogę nazywa się też jogą dynamiczną. Ćwiczenia polegają na stałych, intensywnych sekwencjach asan pogrupowanych w ściśle określonej kolejności i tworzących jeden układ choreograficzny. Układów tych jest 6. Są uszeregowane od najprostszych do najtrudniejszych. Wszystko jest ściśle określone: kolejność, sposób wejścia i wyjścia z pozycji, czas trwania w pozycji. Ruch zsynchronizowany jest z oddechem. Używa się tu specjalnej techniki oddechowej – oddechu Ujjayi, który charakteryzuje się głośnym dźwiękiem. Kolejnym elementem są bandhy czyli „energetyczne zamknięcia” oraz punkty skupienia wzroku czyli Drishti. Umysł podczas takich ćwiczeń zajęty jest z każdej strony. Wymaga to bardzo głębokiej koncentracji.
Jest to najbardziej dynamiczna forma hatha-yogi pochodząca z południowych Indii.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]